تحریم‌های روسیه علیه شرکت «گازپروم جرمانیا» در برلین و شرکت‌های زیرمجموعه آن می‌تواند سالی پنج میلیارد یورو خرج روی دست مردم آلمان و مصرف‌کنندگان گاز در این کشور بگذارد. این خبری است که هفته‌نامه «ولت آم سونتاگ» آلمان به نقل از چهره‌های صنعت انرژی آلمان منتشر کرد که می‌گویند این کشور باید به دنبال راه‌های تازه‌ای برای دریافت گاز باشد.
شرکت «گازپروم جرمانیا» نماینده شرکت «گازپروم» روسیه در آلمان بود و کاملا به این شرکت روس تعلق داشت. اما در پی اشغال اوکراین به دست روسیه، آلمان این شرکت را از اختیار مسکو درآورد و تحت مدیریت موقت دولت این کشور قرار داد. روسیه هم ماه گذشته تصمیم گرفت که از تامین گاز این شرکت دست بردارد.
از آن به بعد، «بوندس نتزاگنتور»، نهاد دولتی تنظیم انرژی در آلمان که مدیریت «گازپروم جرمانیا» را به عهده دارد، برای تامین قراردادهای گاز که این شرکت با دولت‌های شهری و محلی در آلمان بسته است، مجبور به خرید گاز از بازار بوده است.
سخنگوی وزارت اقتصاد آلمان با تایید رقمی که در گزارش هفته‌نامه آلمانی آمده بود، گفت که این کشور به روزی ۱۰ میلیون متر مکعب گاز نیاز دارد، اما تایید کرد که آلمان مشکلی در تامین گاز نخواهد داشت.
این سخنگو به خبرگزاری رویترز گفت: «مقادیر لازم در بازار و به قیمت بازار تولید می‌شوند. به علت محرمانه بودن امور تجاری نمی‌توان اطلاعاتی در مورد مقدار دقیق ارائه کرد.»
هفته‌نامه «ولت آم سونتاگ» گفته بود هزینه کنونی حدود سالی ۳.۵ میلیارد یورو است و پر کردن انبار ذخیره گاز طبیعیِ «رهدن» نیز بر هزینه‌ها می‌افزاید. روبرت هابک، وزیر اقتصاد، روز چهارشنبه دستور پر کردن این انبار واقع در ایالت «ساکسونی سفلی» (نیدرزاکسن) در شمال آلمان را صادر کرد.
این هفته‌نامه همچنین گفته است که از ماه اکتبر به بعد هزینه گاز برای مشتری‌ها افزایش خواهد یافت.
آلمان در حالی خواهان تغییر روابط خود با روسیه و ترسیم راهی جدید برای تامین انرژی خود در آینده است که به دنبال شرکای جدیدی در این زمینه می‌گردد. از جمله این شرکای جدید، کشورهای آفریقایی‌اند که منابع گسترده نفت و گاز دارند.
بندر هامبورگ در شمال آلمان هفته گذشته میزبان «مجمع انرژی آلمان و آفریقا» بود که با همین موضوع و با مشارکت شرکت‌های مهم آلمان و آفریقا برگزار شد.
طبق گزارش‌ها، قاره آفریقا در سال ۲۰۱۷ حداقل ۱۴۸.۶ تریلیون متر مکعب منابع گاز اثبات‌‌شده، یعنی بیش از هفت درصد منابع جهان، در اختیار داشت.
در سال ۲۰۱۹، نیجریه بیشترین صادرات نفت خام در آفریقا را داشت و روزی بیش از دو میلیون بشکه نفت در بازارهای جهانی فروخت. در همین سال، مجموع تولید نفت و گاز آفریقا به ۳۲۷.۳ تن رسید. در سال ۲۰۲۰ نیز سهم آفریقا از صادرات جهانی نفت به نزدیک ۹ درصد رسید.
حالا بسیاری از شرکت‌های آلمانی شرکت‌کننده در مجمع هامبورگ می‌خواهند بودجه پروژه‌هایی را در آفریقا تامین کنند که نتیجه آن‌ها تولید انرژی هیدروژنی و صادرات آن به اروپا خواهد بود. کمیسیون اروپا ماه گذشته اعلام کرد که اتحادیه اروپا قصد دارد سالی ۱۰ میلیون تن هیدروژنِ تجدیدپذیر وارد کند تا جای سوخت‌های فسیلی را در صنایع مختلف بگیرد. کشورهای آفریقایی می‌خواهند بخشی از این میزان را تامین کنند.
اولاف شولتز، صدراعظم سوسیال دموکرات آلمان، ماه گذشته در سفری به آفریقا چند قرارداد مهم در زمینه حمایت از زیرساخت‌ها در آفریقا و صادرات نفت و گاز به اروپا امضا کرد. شولتز در این سفر سه روزه از سنگال، نیجر، و آفریقای جنوبی دیدن کرد.
سلطان والی، وزیر مشاور انرژی اتیوپی، که از چهره‌های شرکت‌کننده در نشست هامبورگ بود، اشاره کرد که پروژه‌های توسعه انرژی به سرمایه و همکاری بخش‌های خصوصی و دولتی نیاز دارند. آقای والی به «دویچه وله» گفت: «دولت‌های آفریقایی به تنهایی قادر به اجرای این پروژه‌ها نیستند. آن‌ها به پشتیبانی مالی آلمان و سایر کشورهای ثروتمند غربی نیاز دارند.»
معضل فقدان سرمایه کافی در آفریقای جنوبی به خوبی مشهود است. سیریل رامافوسا، رئیس جمهوری این کشور، سیاست هیدروژنی دولت را اعلام کرده است، اما شرکت‌های کوچک درگیر در این صحنه اغلب از سرمایه کافی برخوردار نیستند.
از دیگر واقعیت‌های چالش‌برانگیز، این است که نیمی از مردم قاره آفریقا، خود به انرژی پاک دسترسی ندارند. در نتیجه، بسیاری از خانوارها با سوزاندن زیست‌توده به انرژی می‌رسند. مثلا ۹۵ درصد مردم اتیوپی از سوخت‌های زیست‌توده‌ای استفاده می‌کنند که تاثیر سوء گسترده زیست‌محیطی دارد. در بسیاری از کشورهای آفریقایی به‌رغم مقادیر بالای هیدروژن و گاز طبیعی، جریان برق همه‌روزه قطع می‌شود و مردم به انرژی مورد نیاز خود دسترسی ندارند. سازمان غیرانتفاعی «اتاق انرژی آفریقا» که در نشست هامبورگ حضور داشت، می‌گوید همکاری آلمان و آفریقا می‌تواند این وضعیت را بهبود دهد.