آقای احمدی‌نژاد مصداق سیاستمدار فرصت‌طلب و اپورتونیست در فضای سیاسی ایران است. احمدی‌نژادی که با شعارهای آخرالزمانی و مهدویت وارد عرصه انتخابات شد و در ادامه در دور دوم به مباحث ملی و طرح مسائلی درباره پادشاهان هخامنشی همچون کوروش کبیر پرداخت و درنهایت هم به منتقد اصلی نظام تبدیل شده است.
البته باتوجه به اینکه تعبیر «فرصت‌طلب» را به‌کار بردم، باید این نکته را توضیح بدهم که درواقع یکی از ویژگی‌های آقای احمدی‌نژاد که اتفاقا از جهاتی بسیار هم مثبت است، همین است که به جامعه توجه می‌کند و دقت دارد که مردم به چه موضوع و مساله‌ای توجه دارند و چه مسائلی برای جامعه اهمیت دارد و بر همان اساس موضع‌گیری می‌کند. چنان‌که در همین اواخر شاهد بودیم با نگاهی که به رویکرد جامعه داشت، نسبت به مسائل روسیه موضع گرفت و موضع بسیار خوبی هم اتخاذ کرد.
معتقدم احمدی‌نژاد همواره آماده است که به محض فراهم شدن شرایط و زمینه مساعد، در میدان حضور پیدا کند. در واقع اسبش را زین کرده و به محض آنکه تاییدصلاحیت شود -که معتقدم بعید هم نیست و احتمال دارد که در آینده چنین اتفاقی بیفتد- وارد میدان می‌شود. ضمن آنکه دست‌کم بخشی از جامعه هم به خاطر همین شعارهای پوپولیستی و مواضع عوام‌پسندی که اتخاذ می‌کند، این احتمال نیز قابل‌تصور است که به موفقیت برسد.