ماجرای سیلی خوردن سرباز از نماینده مجلس بار دیگر حاشیه‌هایی به همراه داشت. عنابستانی که ابتدا از سخنان رئیس مجلس حمایت کرد با تغییر موضع محمدباقر قالیباف به تندی به او تاخت و گفت که او سودای ریاست جمهوری در سر دارد.
رویداد24 در‌این‌باره می‌نویسد: محمدباقر قالیباف رئیس مجلس به سوال یکی از حضار در دانشگاه شهید بهشتی درباره توهین یک نماینده به سرباز پاسخ داد و گفت: «درباره بحث مربوط به آقای عنابستانی که به آن اشاره شد، هیات نظارت پیگیری کرد، اما معتقدم که باید محکم‌تر از این پیگیری می‌کرد. اما از طرف دیگر اشکالاتی هم در مامور نیروی انتظامی بود.»
رییس مجلس شورای اسلامی گفت که «مامور نیروی انتظامی در اجرای قانون نمی‌تواند خلاف قانون عمل کند»، اما همان لحظه صدایی از میان دانشجویان او را با این پرسش مواجه کرد که «یعنی نماینده می‌تواند سیلی بزند؟» پرسشی که البته قالیباف ابتدا با پاسخ منفی به آن جواب داد، اما در ادامه تاکید کرد: «ولی سیلی نزد!» او ادامه داد: «ما نباید هر آنچه در فضای مجازی دیدیم، بگوییم.» قالیباف با تاکید بر اینکه اگر عنابستانی به سرباز راهور سیلی می‌زد، «حتما خطا کرده و باید تنبیه می‌شد»، ادامه داد: «اما نزد، ولی آن سرباز را هل داد.»
این اظهار نظر قالیباف در ابتدا تحسین و تشکر عنابستانی، نماینده مجلس را به دنبال داشت. نماینده مردم سبزوار در اینستاگرام خود تشکر غرایی از قالیباف کرد که «بعد از چندین ماه دروغ‌پراکنی، بالاخره به اندازه کمی حقیقت را روشن کرد» او در ادامه نوشت «بار‌ها گفته‌ام که اشتباه عنابستانی سیلی زدن به سرباز در حال انجام وظیفه نبود! بلکه اشتباه عنابستانی هل دادن سرباز توهین کننده بود. تفاوتی که در هیاهوی رسانه‌ای گم شد.»
اما ماجرا همینجا تمام نشد. عابد اکبری سرباز راهور در لایو اینستاگرامی خود با استناد به رای دادگاه گفت که «دادگاه سیلی را تایید کرده است.» فردای انتشار صحبت‌های عابد اکبری، قالیباف مجبور به عقب‌نشینی شد و در یک پست اینستاگرامی اذعان کرد اظهاراتش درباره اینکه عنابستانی سرباز راهور را هل داده و سیلی در کار نبوده، ناظر بر توضیحات چندی قبل این نماینده بوده، اما بعد از شنیدن توضیحات جدید سرباز اکبری، موضوع را از طریق دادگاه پی گرفته و دریافته که حکم دادگاه «تشخیص بر ضرب بلااثر (سیلی)» بوده است. قالیباف تاکید کرده براساس «عهد صداقتی» که با مردم دارد، خود را موظف به اصلاح گفته‌هایش می‌داند.
تجربه تایید می‌کند، هرگاه محمدباقر قالیباف از «مونولوگ» به «دیالوگ»، تغییر وضعیت می‌دهد، بخش‌هایی از سخنانش جنجالی شده و به دلیل بازخوردهای منفی، دچار دردسر می شود. تاحدی که برخی منتقدان قالیباف، او را متخصص خودویرانگری و برانگیختن امواج سهمگین علیه خود می دانند . درست مثل روزی که ماجرای محاصره گازانبری را به زبان آورد و همان فایل صوتی، سرنوشت انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ ایران را رقم زد. دوشنبه گذشته، این فرضیه مهر تایید مجددی خورد.
عنابستانی گفته حرف‌های قالیباف خنده‌دار است و به خاطر انتخابات این حرف را زده است
قالیباف در «محاصره گازانبری» نمایندگان
خبرآنلاین در این باره می نویسد: مراسم ۱۶ آذر و حضور در جمع دانشجویان، مجالی دوباره برای سخن گفتن و پاسخ گویی رییس مجلس به نقدهای رو در رو بود ، فرصتی که مطابق پیش بینی ها، حاشیه هایی جدی درپی داشت و پاسخ های او به پرسش‌های دانشجویان به موجی علیه اش بدل شد و او را به گوشه رینگ فرستاد. فشاری که نمود آن در عقب نشینی و ابراز تاسف رسمی او از بخشی از سخنانش بازتاب یافت و به افکارعمومی منتقل شد.
محمدباقر قالیباف، یک روز پس از تاکید بر اینکه عنابستانی به سرباز راهور سیلی نزده، بلکه او را هل داده است با لایو اینستاگرامی سرباز اکبری مواجه شد که از تایید سیلی خوردن خود در حکم دادگاه و نیز سیل پرفشار کاربران شبکه های اجتماعی، مواجه شد تاحدی که ناچار مجبور به تصحیح گفته هایش و ابراز تاسف شد. اگرچه او در صفحه اینستاگرامش توضیح داده حرف‌هایش درباره سرباز اکبری تقطیع شده و با کژتابی منعکس شده اما تا زمانی که مدیرانی چون او کانال‌های اطلاعاتی خود را محدود می کنند و گاهی این منابع اطلاع رسانی، همانند عنابستانی اطلاعات غلط و غیر واقعی به او می‌دهند، باید نزد افکار عمومی تیزبین و شبکه های اجتماعی پرشمار و فعال که منتظر مچ گیری هستند، آمادگی پرداخت هزینه ای گزاف را داشته باشند.
اما این تنها نکته در میان گفته های قالیباف در جمع دانشجویان نیست که قابلیت به چالش کشیده شدن دارد. رئیس مجلس نکات دیگری هم گفته که در هیاهوی خبری ماجرای سرباز راهور و عنابستانی از نظرها دور ماندند. او در همین دیدار گفته:«از شروع مجلس تا امروز فقط طرح شفافیت را امضاء کرده ام.» طرحی که البته در نهایت رای هم نیاورده است.
قالیباف که خود را لیدر اصلی مجلس می‌داند، به سبک روسای پیشین این قوه، از امضای متوالی طرح‌ها طفره می‌رود تا شائبه سوگیری رای نمایندگان ایجاد نشود. اما سوال اینجاست که چرا طرح پیشنهادی سکاندار قوی ترین لابی مجلس رای نیاورده؟شاید این گذاره که «طرح شفافیت آرای نمایندگان» مانیفست لیستی بود که به نام جبهه انقلاب در سراسر کشور راهی مجلس شدند.عدم تصویب تنها طرح منقش به امضای صاحب بزرگترین لابی قدرت در صحن مجلس که صدر وعده‌های رای آورندگان انتخابات اسفند ۱۳۹۸ بوده نه یک برگ برنده برای قالیباف جهت طرح در دیدار دانشجویی که روایت یک ناکامی مطلق برای رئیس مجلس است.
آنچه از قالیباف به عنوان تائید نقش سهم خواهی پدرخوانده‌ها در لیست جبهه انقلاب طرح شده هم اگرچه می تواند به اعترافی صادقانه یاد شود اما در عمل حاکی از یک عدول از باورها و شعارهاست. اینکه آقای رئیس گروهی از اعضای فهرست را اصلح نمی‌دانسته اما برای ماندن در بازی، دانسته سکوت کرده است! عدولی که نهایتش می رسد به نقطه ای که مانیفست و شعار اصلی این گروه منتخب در صحن علنی رای نمی آورد. طرح‌هایی مثل صیانت شبکه های اجتماعی یا مقابله با حیوانات خانگی در پشت درهای بسته و جلسات غیر علنی نقد و بررسی می شوند و هر کدام اثرات روانی منفی سنگینی را بر جامعه دارند و آقای رئیس یا سکوت می کند یا ناچار است به توجیه برای کم کردن تبعات منفی طرح هایی از این دست هستند.
همانگونه که امروز منتقدان رئیس مجلس درباره دیگر وعده‌های اجرا نشده اش به او به درستی خرده می گیرند. از او و مدل اداره مجلسی که در این ۱۸ ماه نه قوانین راهگشایی را برای حل گره‌های اقتصادی مردم تصویب کرده تا اثری ملموس بر زندگی شان بگذارد و نه به عکس سال منتهی به انتخابات ریاست جمهوری، مردم رئیس مجلس شان را در سفرهای استانی و بازدیدهای میدانی می بینیند که مثلا در فلان شهر دور افتاده کنار یک پیرزن یا پیرمرد لر، مازندرانی ، گیلانی، آذری و … ایستاده باشد به حرف زدن . به شنیدن درد دل ها و حل مشکلات مردم . انگار دیگر این دیدارهای چهره به چهره در اولویت هایش نیستند و تاریخ مصرف شان به پایان رسیده است.
گویا، رئیس مجلس در محاصره گازانبری نمایندگانی قرار گرفته که مخالف مدیریت و اهداف او هستند یا لااقل، با فرمانده پیشین «ناجا» که اینک بر مسند ریاست قوه مقننه تکیه زده، همسویی و همراهی لازم را ندارند. تجربه اخیر بار دیگر اثبات کرد، حامیان قالیباف و بیشتر از همه ،خود وی باید تدبیری برای این کاستی اش بیندیشند و بپذیرند ، رویکرد و منش یک فعال سیاسی، به ویژه در قامت رئیس مجلس با خلقیات یک فرمانده نظامی باید متفاوت باشد، «سردار» فرمان می‌دهد و دیگران بی چون و چرا، می پذیرند و اجرا می کنند اما یک فعال سیاسی و رئیس قوه، به درجه بالایی از اقناع و ایجاد اجماع نیاز دارد، توانمندیی که دستیابی به آن ، بیش و پیش از هرچیزی به ترک عادت مونولوگ، پذیرش دیالوگ و تن دادن به الزامات سنگین آن، نیاز دارد.
 | جنجال‌های دوباره یک سیلی | پنجشنبه، ۱۸ آذر ۱۴۰۰ - ۰۷:۰۴:۰۸ کدخبر:۹۰۳۱۲ |