«هیچ ارزانی بی علت و هیچ گرانی بی حکمت نیست»؛ البته به کاربردن این ضرب المثل در معامله‌های میلیاردی به سادگی خریدهای معمولی ما و شما نیست؛ به ویژه آنکه بدانیم نرخ واقعی و نرخ پرداخت شده برای خرید یک شرکت خودروسازی اختلاف یکی دو برابری دارند!
به گزارش تابناک، شاید کمتر کسی فکرش را می‌کرد که روز تودیع مدیرعامل سابق گروه خودروسازی سایپا و معارفه جانشینش با افشاگری همراه باشد اما مدیرعامل سابق در بیان شرح حال اتفاقات رفته بر این شرکت آنچنان افشاگری‌ای کرد که حتی نمایندگان تحقیق و تفحص کننده از این شرکت هم شگفت زده شدند.
سعید مدنی در بخشی از سخنان خود گفت: تصمیماتی که در این گروه بزرگ صنعتی گرفته شد، در شش ماه (سال 91) شرکت را به فلاکت به معنای واقعی‌اش رساند. کسانی که تصمیم به این کار گرفتند، اعضای منتخب هیأت‌مدیره‌های دولتی، کارمندان سازمان گسترش و یا منتخب آن‌ها بودند و حکم از سازمان گسترش داشتند. [مثل] ایجاد بدهی‌های 2500 میلیارد تومانی که 1800 میلیاردش ناشی از خرید سهام بود، [یا این اتفاق که] یک شرکتی مثل «بن رو»، که 250 میلیارد بیشتر نمی‌ارزید به 480 میلیارد 400 و خرده‌ای خریدند.
اما «بن رو» چه شرکتی است و چرا مورد توجه سایپایی ها قرار گرفت؟
شرکت بنیان توسعه صنعت خودرو (بن رو) شرکتی است که کارش را در سال 1383 در هفت کیلومتری ساوه و با مونتاژ و تولید خودرو «چیرمن» آغاز کرده و بعد مونتاژ خودروهای سواری فیات را هم عهده دار شده ولی نیم نگاهی به بازار شلوغ خودروهایی که در خیابان های کشورمان تردد می‌کنند کافی است تا دریابیم بن رو توفیق چندانی برای مالکانش به همراه نیاورده بود. شاید همین عامل موجب شد که بن رو به فروش گذاشته شود و از اردیبهشت ماه سال 90 فروخته شده و به زیر مجموعه گروه خودروسازی سایپا پیوند بخورد.
از سوی دیگر سایپایی ها که با در اختیار داشتن خط تولید وسیع خود در حد واسط تهران-کرج، گروه های خودروسازی پارس خودرو، زامیاد، سایپا دیزل، سایپا کاشان و ایران کاوه را به انضمام بسیاری شرکت های قطعه ساز، باز راه توسعه خود را بسته می‌دیدند، به دنبال افزودن مجموعه جدیدی به خود بودند که بتوانند در آن محصولات جدیدشان را تولید کرده و راهی بازار پر مشتری داخلی کنند.
تصویر برگرفته از گزارش مالی کامل گروه خودروسازی سایپا در سال 1391
محصول جدید که نه، فیس لیفت هایی مانند "پراید وانت" در مسیر تولید این شرکت قرار داشتند و اختصاص خطوط تولید گروه خودروسازی سایپا به این امر به معنای از دست دادن بازار دیگر محصولات این شرکت بود؛ همین امر موجب شد که سایپایی ها خواستار خرید بن رو شوند و ساخت پراید وانت هایشان -با نام تجاری پراید 151- را به این خودروساز نیمه ورشکسته یا ورشکسته ساوه‌ای بسپرند. شرکتی که با نام «تاپکو» در تمامی گزارش های مالی سایپا از آن یاد می‌شود ولی همان «بن رو»یی است که مدیرعامل سابق سایپا از آن به عنوان خریدی دهشتناک یاد می‌کند.
البته «بن رو» از وقتی که در زیر مجموعه سایپا قرار گرفته، شریک تجاری شرکت خودروسازی «زوتیه» (Zotye) چین نیز شده و به این دلیل جز پراید وانت، خودرویی با عنوان «آریو» -با نام تجاریS300 یا همان Z300- را هم مونتاژ و تولید می‌کند اما کیست که نداند اهمیت این خودروساز ساوه‌ای برای سایپا، چیزی جز تولید انبوه پراید وانت نیست.
این را می‌شود از انبوه پرایدوانت‌هایی دریافت که مدتی است چشممان به دیدنشان در خیابان ها عادت کرده است یا حتی به سراغ آمار و ارقام رفت و از افزایش 78 درصدی تولیدات «بن رو» در 10 ماهه نخست سال 93 سخن گفت که حکایت از آن دارد که خرید این خودروسازی ساوه، ولو در بدو امر گران صورت گرفته باشد، در مجموع برای گروه خودروسازی سایپا سود خوبی به همراه آورده است.
البته هنوز ادعای خرید این شرکت به دو برابر نرخ، آن هم با اختلاف نرخ بیش از دویست میلیارد تومان، ادعایی است که تایید نشده و نمی‌دانیم تا چه اندازه صحت دارد؛ ادعایی که جز مدیرعامل سابق سایپا هیچ کسی تاییدش نکرده و تلاش خواهیم داشت در روزهای آتی در گفت‌وگو با مدیران و افراد مرتبط با «بن رو» درباره صحت و سقم آن کنکاش کنیم.