اگرچه این موضوع ربطی به مقررات اداره هوانوردی فدرال (FAA) ندارد، اما بسیاری از خطوط هوایی بزرگ جهان قوانین سختگیرانه‌ای در رابطه با موهای صورت دارند. برای مثال، هواپیمایی آمریکن خلبانان را ملزم می‌کند که پیش از انجام وظیفه موهای صورتشان را بتراشند.
سخنگوی این شرکت هواپیمایی می‌گوید: «ما نمی‌گذاریم خلبانانی که موی صورت دارند، انجام وظیفه کنند. این امر درواقع به دلیل مسائل ایمنی است. ایمنی یکی از مهمترین موضوعات در صنعت ما است.»
هواپیمایی آمریکن حتی نمی‌گذارد مسافرانی که ریش دارند در کنار درهای خروج اضطراری بنشینند. برخی از خطوط هوایی نیز تنها اگر شما ریش کامل داشته باشید، از نشستن‌تان کنار درهای خروج اضطراری جلوگیری می‌کنند.
این موضوع ربطی به مد ندارد. بلکه مبتنی بر تحقیقی است که در سال ۱۹۸۷ درباره ماسک و موی صورت انجام شده است. بر اساس این تحقیق ریش می‌تواند عملکرد ماسک‌های اکسیژن را کاهش دهد. همچنین چندین مطالعه دیگر نیز صحت این ادعا را تایید کردند.
براساس نتایج یکی از این تحقیقات که از بررسی سه ماسک پر کاربرد خدمه پرواز به دست آمده است، اگر شخصی که از این ماسک‌ها استفاده می‌کند، در ناحیه تماس آن‌ها با صورتش ریش داشته باشد، کارایی ماسک اکسیژن برای او کاهش می‌یابد. میزان کاهش کارایی ماسک اوکسیژن با میزان بلندی موی صورت رابطه مستقیم دارد.
بنابر نتایج یک مطالعه دیگر ریش‌های تزئینی که کاملا زیر ماسک قرار می‌گیرند نیز بین ۱۶ تا ۶۷ درصد منجر به نشتی اکسیژن از ماسک می‌شوند. این میزان در مورد خدمه با افزایش فعالیت بدنی که منجر به افزایش سرعت تنفس آن‌ها می‌شود، افزایش می‌یابد.
اکثر خطوط هوایی برای مسافرینشان محدودیتی برای داشتن ریش اعمال نمی‌کنند و البته بسیار نادر است که از آن‌ها خواسته شود تا وظایف پیچیده‌ای چون پرواز هواپیما را برعهده گیرند. با این حال کاهش جریان اکسیژن به دلیل ریش پرپشت می‌تواند در مواقع اضطراری برای مسافران خطرناک باشد.
درواقع ریش به این دلیل که نمی‌گذارد ماسک در تماس کامل با پوست صورت باشد، باعث ایجاد نشتی شده و در نهایت مانع ورود جریان مناسب اکسیژن به سیستم تنفسی می‌شود.
مسافران ریش‌دار در شرایط اضطراری ممکن است به دلیل کمبود اکسیژن دریافتی دچار هیپوکسی شوند و یا از هوش بروند.