در شرایطی که قیمت بلیت‌های کنسرت در ماه‌های اخیر با افزایش قابل توجهی همراه بوده، تحمیل کردن هزینه بالای پارکینگ فشار مالی مضاعفی است که بر خانواده ایرانی علاقمند به حضور در رویدادهای موسیقایی تحمیل می‌شود.
به نظر می‌رسد که ماراتن برگزاری کنسرت در کاخ سعدآباد این روزها برقرار است و بر این اساس، سه کنسرت علیرضا قربانی، «در هوای بی‌چگونگی» (با اجرای علی قمصری و سهراب پورناظری) و پرفورمنس تهمورس پورناظری در فاصله‌ای نزدیک، در این مجموعه فرهنگی تاریخی به روی صحنه می‌روند؛ این در حالی است که بر اساس تعریف‌ها و استانداردهای جهانی، در کارکرد کاخ ـ موزه‌ها اغلب برگزاری کنسرت گنجانده نشده است و برخی کشورها هم برای جلوگیری از آسیب احتمالی به این ابنیه تاریخی، اساسا برگزاری کنسرت را ممنوع کرده‌اند.
حال در شرایطی که برگزاری اجرای موسیقی در محوطه یک مکان تاریخی تردد بالایی را به دنبال دارد و همین هجوم بالای جمعیت از جمله موارد مخرب برای مکان‌های تاریخی برشمرده می‌شود، با این وجود در هفته‌های اخیر سه کنسرت در کاخ سعدآباد در یک بازه زمانی کوتاه برگزاری می‌شود و خواهد شد که این سوال را به ذهن متبادر می‌کند که این مکان تاریخی که پیشتر هم سابقه آسیب در جریان برگزاری کنسرت‌ها را داشته، تا چه حد ظرفیت برگزاری کنسرت را خواهد داشت؟
از طرفی حضور جمعیت بالا در چنین مکانی، به طور میانگین و برای دو ساعت نیازمند جانمایی اتومبیل‌های بی‌شماری است که علاوه بر ایجاد ترافیک سنگین، بازارسیاه پارکینگ‌هایی به قیمت هرکدام ۲۰۰ هزار تومان را موجب شده است. حال در شرایطی که قیمت بلیت‌های کنسرت در ماه‌های اخیر با افزایش قابل توجهی همراه بوده، تحمیل کردن هزینه بالای پارکینگ فشار مالی مضاعفی است که بر خانواده ایرانی علاقمند به حضور در رویدادهای موسیقایی تحمیل می‌شود.
کنسرتی که همه را حیرت‌زده کرد | چهره‌اش خسته بود اما ادامه می‌داد | مسئولیتم را سنگین کردید.