بر اساس قانون، همه شرکتها و سازمانهای مشمول قانون کار باید حداقل دو ماه پایه حقوق و حداکثر سه ماه پایه حقوق را به عنوان عیدی و پاداش به کارگران و نیروهای کار خود بدهند.
بر خلاف عیدی و پاداش پایان سال کارمندان دولت که همه ساله به موجب تصویب نامه هیات وزیران مبلغ آن مشخص و در خصوص کلیه کارمندان دولت به طور یکسان اعمال می شود، مبنای تعیین و پرداخت عیدی و پاداش به کارگران مشمول قانون کار، ماده واحده قانون تعیین عیدی و پاداش سالانه کارگران مصوب سال ۱۳۷۰ مجلس شورای اسلامی است.
برابر ماده واحده قانون تعیین عیدی و پاداش سالانه کارگران شاغل در کارگاه‌های مشمول قانون کار، حداقل عیدی کارگران دو برابر حداقل دستمزد و حداکثر عیدی به شرطی که از مصوبه قانون کار بیشتر نشود، سه برابر حداقل دستمزد خواهد بود.
با توجه به مصوبه شورای عالی کار، حداقل دستمزد کارگران در سال ۱۳۹۹ با افزایش ۲۶ درصدی به یک میلیون و ۹۱۱ هزار تومان رسید که با احتساب ماده واحده قانونی، حداقل عیدی کارگران ۳ میلیون و ۸۲۰ هزار تومان و حداکثر عیدی، ۵ میلیون و ۷۳۰ هزار تومان خواهد بود.بنابر این عیدی پرداختی به کارگران در انتهای سال نباید کمتر از ۳ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان باشد.
بر اساس قانون مربوط به تعیین عیدی و پاداش سالانه کارگران شاغل در کارگاه‌های مشمول قانون کار مصوب سال ۱۳۷۰، کلیه کارفرمایان کارگاه های مشمول قانون کار مکلفند به هر یک از کارگران خود به نسبت یک سال کار ، معادل ۶۰ روز آخرین مزد، به عنوان عیدی و پاداش بپردازند و مبلغ پرداختی از این بابت به هر یک از کارگران نباید از معادل ۹۰ روز حداقل مزد روزانه قانونی کارگران تجاوز کند.
البته پرداخت عیدی به کارگرانی که کمتر از یک سال در کارگاه ها مشغول به کار بوده اند نیز الزامی بوده و مبلغ عیدی پرداختی به آنان باید به ماخذ شصت روز مزد و به نسبت ایام کارگر و روزهایی که در آن محل به کار مشغول بودند محاسبه و پرداخت شود.
در حالی که بسیاری از کارفرمایان عیدی و پاداش کارگران را در انتهای سال پرداخت می کنند اما همه ساله فعالان و مقامات کارگری از کارفرمایان می خواهند به جهت رفاه حال خانوارهای کارگری و حفظ قدرت معیشت کارگران، مبالغ عیدی و پاداش را تا قبل از پایان سال به کارگران خود بپردازند تا از این طریق بتوانند بخشی از مایحتاج مورد نیاز خود را در زمان مناسب تهیه کنند.