از آن سال هایی که با ۵۰میلیون تومان می شد صاحب خانه شد، زیادی نگذشته است؛ از آن سال هایی که هم بازار مسکن داغ بود و هم کسب و کار مشاوران املاک.
در آن سال ها مشتریان و متقاضیان یک سرپناه معمولی با ۵۰میلیون تومان پول می توانستند درهرجای تهران که بخواهند صاحب خانه شوند؛ بدون آنکه وام بگیرند و به قول معروف تا خرخره زیر بار قرض بروند. از آن زمان، هر سال که جلوتر رفتیم، ارزش پول ها کمتر شد، خانه ها گرانتر و کوچکتر. خانه ها را به قدری کوچک ساختند که هم متقاضیان از پس خریدش بر بیایند و هم بساز بفروش ها سود بیشتری به جیب بزنند.
با این حال امروزه حتی به زور وام های ۵۰میلیون تومانی دولت، مسکن مهر و طرح هایی از این قبیل، بازار مسکن به سختی خود را تکان می دهد و خیلی ها هنوز توانایی خرید مسکن را ندارند. چندین ماه است که این بازار هنوز از خواب زمستانی بیدار نشده است و وام های ۵۰میلیون تومانی انگار نتوانسته اند رونق را به بازار بازگردانند.
شواهد نشان می دهد که قدرت خرید مردم به شدت کاهش یافته است. خیلی ها دیگر توان خرید پراید ۲۲میلیون تومانی را نیز ندارند چه برسد به خانه ای که خریدنش حداقل ۱۵۰میلیون تومان پول لازم دارد. می گویند بیکاری بیداد می کند و به خاطر هزینه های بالای زندگی جوانان تمایلی به تشکیل خانواده ندارند.
اما هنوز هم می توان در لا به لای آگهی های مسکن و در میان فایل های فروش مشاوران املاک، خانه هایی را پیدا کرد که ۵۰ تا ۱۰۰میلیون تومان پول نقد از مشتری بخواهند. گرچه این خانه ها همگی متراژ پایینی دارند یا در جنوب شهر واقع شده اند، اما از آنجا که مسکن به شکل یک کالای سرمایه ای درآمده است، می تواند سرمایه خوبی برای خانواده های ایرانی باشد.
