در حالی که هنوز تابستان نیامده، وزارت نیرو و دستگاه‌های خدماتی از آماده‌سازی برای تأمین برق اضطراری در مراکز حیاتی خبر می‌دهند. این اقدامات پیشگیرانه، اگرچه با هدف استمرار خدمات انجام می‌شود، اما هشداری غیرمستقیم درباره ناترازی احتمالی در تولید و مصرف برق است؛ بحرانی خاموش که نشانه‌هایش حالا در نانوایی‌ها و چراغ‌های راهنمایی هم دیده می‌شود.
در روزهایی که نمودار دما پله‌پله بالا می‌رود و مصرف برق به قله‌های جدیدی می‌رسد، صحنه‌هایی از آماده‌باش در زیرساخت‌های حیاتی کشور در حال شکل‌گیری است؛ صحنه‌هایی که بیش از آنکه نشانه آرامش باشند، هشداری بی‌صدا از بحرانی خاموش‌اند.
حالا دیگر نانوایی‌ها و کارخانه‌های آرد تنها برای تولید نان آماده نمی‌شوند؛ آنها باید خود را برای تامین برق مستقل هم مهیا کنند. چراغ‌های راهنمایی، تصفیه‌خانه‌ها، ایستگاه‌های پمپاژ و حتی منابع آب هم در صف دریافت مولدهای اضطراری‌اند. همه این‌ها در حالی است که مدیران وزارت نیرو تأکید می‌کنند تأمین برق در مراکز حیاتی باید «بدون وقفه» ادامه یابد؛ عبارتی که تنها در شرایط احتمال وقفه معنا پیدا می‌کند.
همزمان، هوشمندسازی شبکه برق با نصب میلیون‌ها کنتور پیشرفته با سرعت بیشتری دنبال می‌شود. این کنتورها نه فقط مصرف را می‌سنجند، بلکه از رفتار مصرف‌کننده رمزگشایی می‌کنند. مشترکان پرمصرف شناسایی می‌شوند و هشدارها پیش از آنکه کار از کار بگذرد، صادر می‌گردد.
از سوی دیگر، صنایع و ادارات حالا موظفند بخشی از بار خود را از خورشید و باد تأمین کنند. حتی برای پرمصرف‌هایی که داوطلبانه سراغ انرژی تجدیدپذیر نرفته‌اند، تدبیری اندیشیده شده: برق آنها از نیروگاه‌های تجدیدپذیر خریداری می‌شود، با قیمتی متفاوت، و با این پیام روشن که دوران مصرف بی‌حساب گذشته است.
در هیچ یک از این گفته‌های مسوولان، واژه «خاموشی» به‌کار نرفته است؛ اما هنگامی که برق اضطراری در اولویت است، پرمصرف‌ها باید هزینه بیشتری بپردازند و کنتورها به‌صورت شبانه‌روزی گزارش می‌دهند، می‌توان فهمید که توازن میان تولید و مصرف، شکننده‌تر از همیشه است.
تابستان هنوز از راه نرسیده، اما صنعت برق زودتر از همه آماده شده. چرا که می‌داند در بازی گرما و انرژی، تأخیر حتی برای چند دقیقه، بهای سنگینی دارد؛ بهایی که حالا همه، از نانوایی محله تا کارخانه فولاد، در حال آماده‌سازی برای نپرداختن آن هستند.