دولت ترامپ در تاریخ بیستم مارس (30 اسفند) دور جدیدی از تحریم‌ها را علیه صادرات نفت ایران اعلام کرد. این دور از تحریم‌ها شامل هشت نفتکش دیگر بود که نفت خام ایران را حمل کرده بودند.
اما نکته جدید، هدف قرار دادن شرکت پتروشیمی «شاندونگ شوگوانگ لوکینگ» بود. این شرکت یکی از پالایشگاه‌های کوچک و مستقل چینی که عموما به پالایشگاه‌های «قوری / teapot» معروف هستند، در استان شاندونگ چین است.
این نوع پالایشگاه‌ها از اصلی‌ترین مصرف‌کنندگان نفت صادراتی ایران هستند، اما تاکنون هدف تحریم‌های آمریکا قرار نگرفته بودند، زیرا اساسا تراکنش چندانی با شرکت‌ها یا نهادهای مالی آمریکایی ندارند و مشمول محدودیت‌های قبلی نمی‌شدند.
تا اینکه دونالد ترامپ در ماه فوریه (۱۶ بهمن) یک فرمان اجرایی امضا کرد و وزارت خزانه‌داری و وزارت خارجه آمریکا را موظف کرد تا صادرات نفت ایران را «به صفر برسانند».
برآوردهای اداره اطلاعات انرژی آمریکا نشان می‌دهد که صادرات نفت ایران در سال ۲۰۲۴ حدود ۵۴ میلیارد دلار درآمد داشته است، که تقریبا برابر با درآمد ۵۳ میلیارد دلاری این کشور در سال ۲۰۲۳ است. این حجم از صادرات، شامل مقداری میعانات گازی، به طور متوسط حدود ۱.۵ میلیون بشکه در روز، بوده است.
این روند در دوران ریاست‌جمهوری جو بایدن یک صعود تدریجی را تجربه کرد. بطوریکه دولت بایدن به دلیل این افزایش صادرات و اجرای ضعیف تحریم‌ها مورد انتقاد قرار می‌گرفت. برخی تحلیلگران معتقدند که این آسان‌گیری ممکن است ناشی از تفاهمات غیررسمی بین دولت بایدن و ایران بوده باشد.