حالا ایران دچار بحران روز افزون در حوزه انرژی شده و در نتیجه در یکی از شلوغ‌ترین و مهم‌ترین ماه‌های سال یعنی اسفند، ناچار به تعطیلی گسترده کشور برای تامین برق و گاز است، تعطیلی که هر روز آن با زیان نجومی برای اقتصاد و صنعت و تولید کشور همراه می‌شود.
به گزارش ایران جیب از اقتصاد ۲۴، بنا بر گزارشی که مرکز پژوهش‌های مجلس درباره ناترازی انرژی در ایران تهیه کرده بود و براساس سهم دولت در تولید ناخالص ملی، هر روز که ادارات، مراکز دولتی، دستگاه‌های ستادی و کارمندی دولت به بهانه ناترازی انرژی تعطیل می‌شود، رقمی به بزرگی ۷۵۸۵ میلیارد تومان از تولید ناخالص داخلی کشور کاسته می‌شود. در واقع با یک حساب حدودی و سرانگشتی تعطیلی ۱۰ روز کشور بیش از ۷۰ هزار میلیارد تومان از تولید ناخالص داخلی کشور می‌کاهد. این زیان روزانه حدود ۷.۶ همتی اکنون فقط ناشی از اثرات اقتصادی تعطیلی ادارات و کارمندان دولت است و خسارت واقعی ناترازی انرژی و قطعی برق و گاز به صنایع و بخش‌های مختلف اقتصادی را در برنمی‌گیرد و در صورت محاسبه این بخش حتی می‌تواند تبعات اقتصادی ناترازی انرژی بزرگ‌تر و سهمگین‌تر باشد.
در این بین باید توجه داشت که صنایع انرژی‌بر مدت‌هاست که با ناترازی انرژی و قطعی برق و گاز مواجه هستند. بر اساس محاسباتی که چندی پیش انجمن فولادسازان انجام داده بود، ناترازی انرژی در ۹ ماهه امسال بیش از ۱۰۰ همت فقط به صنعت فولاد کشور زیان وارد کرده است که میانگین روزانه آن به ۳۷۰ میلیارد تومان می‌رسد.
حالا همین زیان را باید به صورت جداگانه برای سایر صنایع و بخش‌ها نظیر سیمان، فلزات، صنایع غذایی، کشاورزی و… نیز محاسبه کرد تا رقم واقعی‌تر و تکان دهنده‌تری از خسارت و زیان روزانه به صنایع کشور را به دست آورد.
حالا تصور کنید زیانی که به بخش خصوصی، تولید کشور بر اثر تعطیلی و قطع برق و گاز وارد می‌شود. بخش‌هایی که باید چرخ‌های حرکت توسعه و اقتصاد باشند در یکی از بدترین تله‌های رکود گرفتار شده‌اند و آن نیز تعطیلی‌های پیاپی است. بدتر این است که صنایع ایران چه در بخش خصوصی و چه دولتی زمانی که تعطیل نبودند، برای روز‌ها (در مورد چندین شهرک صنعتی بزرگ و مادر کشور) تا دو هفته پیاپی در دی ماه سال جاری برق و گاز نداشتند.
این روند اگر ادامه یابد، دیگر نه احضار و بازخواست هیچ وزیری پاسخگو خواهد بود و نه راهی برای کاهش ناترازی پیش روست. حقیقت غیرقابل انکار اکنون این است که رقبای منطقه‌ای همچون قطر،کویت، عربستان و امارات در شرایطی قرارداد‌های سنگین و ارزشمند گازی امضا می‌کنند که ایران از این قافله به طور کامل جامانده است. اکنون ایران نیازمند پیوستن به بازار‌های جهانی انرژی و سرمایه گذاران خارجی است؛ سرمایه گذارانی که شرکت‌های چینی و روسی خود وابسته به تکنولوژی روز فرانسه و نروژ و ایتالیا نباشند. اگر این روند به زودی اصلاح نشود، شاید روزی حتی خود ساختمان مجلس در بهارستان نیز برقی نداشته باشد که وزیری را احضار کند.