فضانوردان پیش از این که زمین را ترک کنند، تحت آموزش‌های دشواری قرار می گیرند، به ویژه در مورد توانایی‌های فیزیکی، مهارت‌های فنی و رژیم غذایی. مطابق رژیم غذایی ویژه آنها نمی‌توانند در فضا نان بخورند اما چرا؟
فضانوردان زمانی که در یک ماموریت فضایی حضور دارند، عمدتاً غذاهایی می‌خورند که نیاز به افزودن آب یا گرم کردن دوباره دارند. مواد غذایی مورد استفاده آنها همچنین در کیسه یا بسته‌بندی‌های مقاوم در برابر حرارت قرار دارد، که محتویات آنها نیز پیش از بسته‌بندی تحت فرايندهای خاصی قرار گرفته است. مثلا در منوی غذایی فضانوردان گوشت پخته شده وجود دارد ولی گوشتی که بر روی زمین و پیش از بسته‌بندی یونیزه شده است. بنابراین محصولات غذایی تازه در فضا بسیار کمیاب‌اند.
فضانوردان به طور معمول، سه وعده غذایی صبحانه، ناهار و شام دارند که محتویات آنها شبیه جیره‌های غذایی نظامیان در ماموریت‌های سخت و دشوار است.
از دهه ۱۹۶۰ و شروع تسخیر فضا، ناسا و سایر سازمان‌های فضایی مصرف نان را در فضا ممنوع کردند. با این حال، در طول ماموریت جمینای ۳ (Gemini 3) در سال ۱۹۶۵، دو فضانورد این دستورالعمل را نقض کردند که موجب شد خرده‌های نان در تمام کابین پخش شود. بلافاصله هر دو فضانورد توبیخ شدند.
ایمنی در سفینه‌های فضایی یا ایستگاه فضایی بین‌المللی دلیل اصلی ممنوعیت مصرف نان توسط فضانوردان است. در واقع، مصرفِ نان، خرده‌های تولید می‌کند که در حالت گرانش صفر یا گرانش کم، می‌تواند خطراتی را همچون خرابی یا آتش‌سوزی برای تجهیزات حساس ایجاد کند. خرده نان همچنین می‌تواند به ابزارهای اندازه‌گیری فضانوردان، فیلترهای هوا و تجهیزات تنفسی راه پیدا کند. لذا در حین انجام وظایف روزانه، آنها ممکن است به طور تصادفی خرده‌های نان را استنشاق کنند یا این خرده‌ها در چشمان آنها فرو برود.
نگرانی‌هایی از این دست موجب شده تا جیره غذایی فضانوردان خوراکی‌های مثل چیپس، شیرینی برخی پنیرها و نمک هم وجود نداشته باشد.