ایرج رهبر، رییس کانون انبوه سازان تهران با اشاره به ورود ناموفق شرکتهای پیمانکاری و انبوهسازان به سلیمانیه عراق اظهار داشت: هر چند در ابتدا بازار سلیمانیه بازار خوبی برای صدور خدمات فنی و مهندسی و ساختمان سازی به نظر میآمد اما در ادامه شرایطی پیش آمد که شرکتهای ایرانی حتی ماشینآلات خود را در این منطقه رها کردند و به کشور بازگشتند.
وی ادامه داد: در سلیمانیه عراق پولهای شرکتهای ایرانی وصول نشد و برای پرداخت مطالبات پیمانکاران ایرانی بهانه میآوردند و در نهایت شرکتهای ایرانی هم با عدم وصول مطالبات مواجه شدند و بعضا ماشینآلات خود را رها کردند.
ایلنا نوشت : رییس کانون انبوهسازان تهران با بیان اینکه برای صدور خدمات فنی و مهندسی باید بین دولتها توافق شود و تضمینهایی ارایه شود، گفت: حضور در پروژههای خارجی ریسک بسیار بالایی برای بخش خصوصی دارد و بعضا از جایگاه و شرایط ایران سوء استفاده میکنند.
رهبر تاکید کرد: در حال حاضر قیمتها هم در بازارهایی مانند عراق و سلیمانیه عراق جذاب نیست و این ارقام برای بخش خصوصی نمیتواند مقرون به صرفه باشد. در صورتی که در دولتهای نهم و دهم قیمت ارایه شده برای چینیها در سلیمانیه عراق 350 دلار تا 400 دلار برای ساخت هر متر مربع بود اما الان قیمتی که به شرکتهای ایرانی اعلام میکنند 250 دلار برای هر مترمریع است و این قیمت اصلا صرفه اقتصادی ندارد و این کشورها در واقع از جایگاه ایران سو استفاده میکنند.
وی با اشاره به ورود شرکتهای ایرانی به بازار ونزوئلا گفت: صدور خدمات فنی و مهندسی و ورود شرکتهای انبوهسازی به ونزوئلا از دولت احمدی نژاد آغاز شد و در مرحله اول 3 هزار واحد مسکونی از سوی ایرانیها در این کشور ساخته شد، پس از آن کنسرسیوم دیگری هم ورود کرد و در نهایت ایرانیها 10 هزار مسکن در ونزوئلا ساختند.
رییس کانون انبوهسازان تهران ادامه داد: بازار ونزوئلا اوایل کار بازار بسیار خوبی بود و هزینهها را با دلار پرداخت می کردند اما در حال حاضر پرداخت دلاری متوقف شده و هزینهها را واحد پول کشورشان پرداخت میکنند و شرکتهای ایرانی باید در ونزوئلا این پول را به دلار تبدیل کنند که هیچ صرفه اقتصادی ندارد و پروژههای مسکن سازی هم دیگر ادامه پیدا نکرد.
رهبر گفت: فاصله بسیار زیاد ایران و ونزوئلا کار را سخت کرد و همین فاصله برای شرکتها هزینهزا بود اما این پروژه 10 هزار واحدی مسکن با مصالح ساختمانی ایرانی ساخته شد و مصالح ساختمانی به ونزوئلا صادر میشد و نیروی کار در سطح مدیران هم به ونزوئلا رفتند. اما درباره سلیمانیه عراق به دلیل همسایگی دو کشور نیروی کار و کارگران ساختمانی هم به این منطقه مهاجرت کردند.