انتشار اطلس بادی ایران مشخص کرد، امکانات طبیعی ایران، امکان توسعه 120 برابری نیروگاه‌های بادی در کشور را فراهم کرده و یک‌سوم این ظرفیت در شرق تمرکز یافته است.
درحالی‌که باد 120 روزه سیستان همراه با گرد و غبار برای مردم مناطقی از جنوب شرق عجین شده و ضرب‌المثل «آسمان در همه دنیا آبی است» را زیر سوال برده، انتشار اطلس بادی ایران مشخص کرد که ظرفیت نصب 48 هزار مگاوات نیروگاه بادی در سراسر کشور وجود دارد؛ این ظرفیت معادل نصف کل نیروگاهی است که از ابتدای آمدن برق در ایران تاکنون نصب شده است.
یک سوم از ظرفیت نیروگاه‌های بادی ایران در 3 استان شرقی متمرکز شده و معاون وزیر نیرو همایون حائری می‌گوید که شرق ایران بهشت نیروگاه‌های بادی جهان است.
تولید برق از باد در کشور برای اولین بار به دهه 70 باز می‌گردد، جایی‌که 3 شرکت ایرانی نیروگاه بادی منجیل را ساختند که منظره‌ای چشم‌نواز برای مسافران آزادراه قزوین-رشت هم است.
مرور اطلاعات منتشر شده در ساتبا از وجود 17 نیروگاه بادی در کشور با ظرفیت 400 مگاوات خبر می‌دهد و همزمان با بهره‌برداری 3 نیروگاه بادی جدید در شرق کشور نظیر میل نادر، ظرفیت تولید برق بادی به 550 مگاوات معادل 4 برابر نیاز بندر چابهار پس از تکمیل فاز توسعه خواهد رسید.
با وجود سرعت گرفتن ساخت نیروگاه بادی در ایران، سهم این انرژی پاک در تولید برق کشور کمی بیشتر از 0.5 درصد است.
کارشناس انرژی رشید سعیدی برق نیروگاه‌های بادی را به دلیل متصل بودن به وزیدن باد، برقی ناپایدار تلقی کرده و معتقد است که ما نباید ظرفیت نیروگاه بادی خود را جهش دهیم زیرا پایداری شبکه برق کشور از بین رفته و تامین برق بخش خانگی و صنعتی منوط به وزیدن باد خواهد شد و تولید 24 ساعته در این شرایط ممکن نیست.
در مقابل، کارشناس برق، هاشم اورعی به عقب‌ماندن کشور از توسعه تجدیدپذیر در این حوزه اشاره کرده و می‌گوید که اگر رشد 30 برابری تجدیدپذیرها تا پایان برنامه هفتم محقق شود، سهم برق خورشید و بادی مجموعا به یک پنجم ظرفیت نیروگاه‌های گازی و اتمی کشور می‌رسد و پایداری شبکه برق با این اعداد آسیبی نخواهد دید.
پایش تجربه چین به عنوان کشوری که 30 درصد از برق خود را از منابع تجدیدپذیر تولید کرده و شبکه برق پایداری دارد، بیانگر آن است که استقرار منابع ذخیره انرژی در کنار نیروگاه‌های تجدیدپذیر در کنار ساخت نیروگاه‌های با بازدهی بالای گازی، ذغالسوز و اتمی 2 راهکاری است که امکان توسعه نیروگاه خورشیدی و بادی بدون نگرانی از از بین رفتن پایداری شبکه را مهیا می‌کند.